ဂေါက်လွှဲ၏ ကဏ္ဍပေါင်းစုံ၏ လိုအပ်ချက်အရ ကြံ့ခိုင်ရေး လေ့ကျင့်ခန်းကို အပိုင်းငါးပိုင်း ခွဲခြားနိုင်သည်- ပထမမှာ ကိုယ်လက်အင်္ဂါ ကြံ့ခိုင်ရေး လေ့ကျင့်မှု၊ ဒုတိယမှာ ခါးနှင့် ဝမ်းဗိုက်အား လေ့ကျင့်မှု၊ တတိယမှာ အထက်ခြေလက် ကြံ့ခိုင်ရေး လေ့ကျင့်မှု၊ စတုတ္ထမှာ ပခုံးကြံ့ခိုင်မှု ဖြစ်သည်။ လေ့ကျင့်မှု၊ ပဉ္စမအချက်မှာ လက်ကောက်ဝတ် ကြံ့ခိုင်ရေး လေ့ကျင့်မှုဖြစ်သည်။

ပထမဦးစွာ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဂေါက်သီးအတွက် အထူးခွန်အားလေ့ကျင့်မှု နိယာမကို လိုက်နာသင့်သည်။ရှေးဦးစွာ ပြည့်စုံမှုနိယာမ။ဂေါ့ဖ်လွှဲခြင်းသည် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ကြွက်သားများ အထူးသဖြင့် ခြေလက်နှင့် ကိုယ်အင်္ဂါများ ကျုံ့ခြင်း ပါဝင်သည်။တစ်ကိုယ်လုံးလေ့ကျင့်ရေးတွင် ဂေါက်သီးစွမ်းရည်တိုးတက်စေရန် ရည်ရွယ်ချက်ကို အောင်မြင်စေရန်အတွက် တစ်ချိန်တည်းတွင် ရှင်းလင်းရပါမည်။ဒုတိယအချက်မှာ သိပ္ပံနည်းကျ နိယာမဖြစ်သည်။အထူးခွန်အားဖြစ်စေသော ဂေါက်သီးလေ့ကျင့်မှုကို ဂေါက်ရိုက်နည်း၏ တိုးတက်မှုနှင့် စုစည်းမှုနှင့် ပေါင်းစပ်ရမည်ဖြစ်သည်။တတိယအချက်ကတော့ စနစ်တကျ နိယာမပါ။ယေဘူယျအားဖြင့် စနစ်တကျ လေ့ကျင့်ခြင်းသည် လျင်မြန်သော ကြွက်သားများ သန်မာမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သော်လည်း လေ့ကျင့်ခန်းကို ရပ်တန့်လိုက်သည်နှင့် ကြွက်သားများ သန်စွမ်းမှု လျင်မြန်စွာ လျော့ပါးလာမည်ဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် ဂေါက်သီး၏ အထူးခွန်အားလေ့ကျင့်မှုသည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာစေရန်နှင့် ကြွက်သားထိခိုက်မှုမရှိကြောင်း သေချာစေရန် စနစ်တကျနှင့် အချိန်အခါအလိုက် ဂရုပြုသင့်သည်။

ဒုတိယအနေနှင့်၊ အရွယ်အစားတစ်ခုသည် အားလုံးနှင့်မကိုက်ညီဘဲ ကျောင်းသား/ကျောင်းသူများ၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာများနှင့် ပေါင်းစပ်၍ ခွန်အားလေ့ကျင့်မှုကို ပြုလုပ်သင့်သည်။ဥပမာအားဖြင့်၊ မတူညီသော ကိုယ်ကာယစွမ်းရည်ရှိသော ကျောင်းသား/သင်တန်းသားများသည် မတူညီသော လေ့ကျင့်မှုပြင်းထန်မှုကို ရွေးချယ်သင့်သည်။လက်ဖဝါးကြီးများ၊ လက်ချောင်းရှည်များနှင့် သန်မာသော ကစားသမားများအတွက် ထပ်နေသော ချုပ်ကိုင်မှုသည် လက်ဖဝါးငယ်များ၊ လက်ချောင်းတိုများနှင့် သန်မာမှုနည်းသော ကစားသမားများအတွက် သင့်လျော်ပြီး လက်ဝါးကပ်တိုင်တွင် ကြံ့ခိုင်မှုအားနည်းသော သို့မဟုတ် အမျိုးသမီးများအတွက် သက်ကြီးရွယ်အိုကစားသမားများအတွက် သင့်လျော်ပါသည်။

တတိယ၊ ခွန်အားလေ့ကျင့်နေစဉ်တွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဟန်ချက်ညီသောလေ့ကျင့်မှုနှင့် ပြောင်းလွယ်ပြင်လွယ်လေ့ကျင့်မှုကိုလည်း အာရုံစိုက်သင့်သည်။ဂေါက်လွှဲလှုပ်ရှားမှု၏ အခြေခံမူမှာ အခြေခံအကျဆုံး မတ်တပ်ရပ်သည့် ကိုယ်ဟန်အနေအထား၊ ကလပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ရန်၊ ဘောလုံးကို ချိန်ရွယ်ခြင်း၊ ရောက်ရှိလာခြင်း၊ နောက်လွှဲခြင်း၊ ရိုက်ခြင်း၊ ကလပ်ကို ပေးပို့ခြင်း၊ ကလပ်ကို လက်ခံခြင်း၊ ဤရွေ့လျားမှုများကို ပေါင်းစပ်ခြင်းစသည်ဖြင့် စတင်သည်၊ ဘောလုံးကို ထိရန် လက်အားကို လုံးလုံးသုံးခြင်းထက် ခန္ဓာကိုယ် ညှိနှိုင်းမှု အင်အားကို ဖြတ်ပါ။လှုပ်ရှားမှုများသည် စည်းချက်ညီညီနှင့် ဖြေလျှော့သင့်သည်။ဥပမာအားဖြင့်၊ လက်ကောက်ဝတ်ပါဝါကို အသုံးမပြုဘဲ အတတ်နိုင်ဆုံး ပခုံးနှစ်ဖက်နှင့် လက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် ထိန်းချုပ်ထားသင့်သည်။ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်ရှားမှုကို လျှော့ချပြီး သင့်ကိုယ်အလေးချိန်ကို ရွှေ့ရန် သို့မဟုတ် တင်ပါးကို လှည့်ရန် မကြိုးစားပါနှင့်။တစ်နည်းအားဖြင့်ဆိုရသော် သင့်ခန္ဓာကိုယ်က အပြည့်အ၀လိုက်နာရမည့် စည်းကမ်းများကို မေ့ပစ်လိုက်ပါ။

စတုတ္ထ၊ ကြီးမြတ်သောစွမ်းအားသည် အမြဲတမ်းပိုကောင်းသည်မဟုတ်။ဆုပ်ကိုင်ခြင်းကိစ္စတွင်၊ လက်များကို အပိုင်းနှစ်ပိုင်းခွဲ၍ မခွဲခြားဘဲ ချိန်ညှိထားသင့်သည်။လက်တွေကို ခွာထားလေလေ၊ လက်ကောက်ဝတ်ပါဝါကို ပိုတောင့်တလေလေ၊ မှားလေလေ (ပူတာတစ်လုံးကို ပုခုံးနဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းထားလေလေ)။သာမာန်လက်ကိုင်ကိုသုံးပါ။လက်တစ်ချောင်းစီသည် ဘားကို လက်သုံးချောင်းဖြင့် ကိုင်ထားပြီး ကျန်လက်ချောင်းများက ၎င်းပေါ်တွင် ငြိမ်နေပါသည်။အတော်လေးပေါ့ပါးတဲ့ ချုပ်ကိုင်မှုဖိအားကို အသုံးပြုခြင်း (စကေး 1 မှ 10 အတွင်း၊ အဆင့် 5 က လုပ်ဆောင်ပေးမည်) သည် သင့်အား ကောင်းမွန်သော ခံစားမှုကို ရရှိစေရန် ကူညီပေးပါလိမ့်မည်။

ပဉ္စမ၊ ဂေါက်ရိုက်ဒဏ်ရာကို သတိပြုပါ။ဂေါက်ရိုက်ရတာ သက်တောင့်သက်သာရှိပေမယ့် အဲဒါမဟုတ်ပါဘူး။အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် ထုတ်ပြန်ခဲ့သော အားကစားဆိုင်ရာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှုဆိုင်ရာ စစ်တမ်းတစ်ခုအရ ဂေါက်သီးသည် အားကစားအားလုံးတွင် အထူးသဖြင့် ကျောအောက်ပိုင်း ဒဏ်ရာရမှုနှုန်း ဆဋ္ဌမမြောက် အမြင့်ဆုံးဖြစ်ကြောင်း ပြသခဲ့သည်။ဂေါက်သီးသမား 30 ရာခိုင်နှုန်းကျော်သည် ခါးနာခြင်းကို ခံစားရသည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ဒါကြောင့် ကျောကြွက်သားတွေကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ကြံ့ခိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပါ။အခြားဥပမာတစ်ခုမှာ command bar ၏အရှိန်လွန်ကဲခြင်းနှင့် ညာဘက်တံတောင်ဆစ်အတွင်းရှိ အရွတ်များ ရောင်ရမ်းခြင်းနှင့် နာကျင်ခြင်းတို့ကြောင့်ဖြစ်သော ဂေါက်တံတောင်ဆစ်ကို လေ့ကျင့်ရန် အလွန်လိုအပ်သောကြောင့် လက်ဖျံနှင့် လက်ကောက်ဝတ်ကြွက်သားများကို ကြံ့ခိုင်အောင် လေ့ကျင့်ရန် လိုအပ်ပါသည်။